Η Αστρολογία εις τους Έλληνες κατά την αρχαιότητα [μέρος 1ο]

[εις την εικόνα υπάρχει η Άρτεμις της Εφέσου, όπου εις τον άνω μέρος από τα στήθη της υπάρχει εμφανέστατος ο ζωδιακός κύκλος]

Η Αστρολογία εις τους Έλληνες κατά την αρχαιότητα

Την προκατακλυσμιαία πληροφορία για την μετάδοση της γνώσεως της αστρολογίας εις τους  Αιγυπτίους από τους Έλληνες, τους προκατακλυσμιαίους Ρόδιους μας μεταφέρει ο Διόδωρος Σικελιώτης όπου αναφέρει : «Ακτίς ο Ρόδιος απέπλευσε εις την Αίγυπτο και εκεί έκτισε την Ηλιούπολη εις ττην οποίαν έδωσε το όνομα του πατέρα του Ήλιου, και από αυτόν οι Αιγύπτιοι έμαθαν τους νόμους της αστρολογίας. Όταν αργότερα έγινε ο

κατακλυσμός εις την Ελλάδα και οι περισσότεροι άνθρωποι εχάθησαν, μαζί τους εχάθησαν τα γραπτά μνημεία. Από αυτήν την αιτία οι Αιγύπτιοι άδραξαν την ευκαιρία να ιδιοποιηθούν την γνώση της  αστρολογίας και καθώς οι Έλληνες εξ αιτίας της αγνοίας τους δεν μπορούσαν πλέον να επικαλεσθούν γραπτά στοιχεία, επεκράτησε η γνώμη ότι οι Αιγύπτιοι ανεκάλυψαν πρώτοι τα άστρα».

 [Διόδωρος Σικελιώτης, «Βιβλιοθήκη Ιστορική», Α, 57,5 – Μυθιστορία – κεφάλαιο 3^ο Οι Έλληνες εξεπολίτισαν τους Αιγύπτιους, σελίδα 36, Στέφανος Μυτιληναίος, εκδόσεις Νέα Θέσις 2000]

  Εις τα «Αργοναυτικά» και εις τους στίχους 206-208, σελίδα 142 αναφέρουν για τον Αγκαίο ο οποίος κατήγετο από τον Πλευρώνα [παραλίμνια πόλη της Βοιωτία, εις την λίμνη της Κωπαΐδος], ο οποίος εγνώριζε τις κινήσεις των αστέρων εις τον ουρανό και τις κυκλικές περιφορές των πλανητών αστέρων. Λέγει «Δίδετο γαρ τ’ εόντα, τα τ’ εσσόμεν’ ανθρώποισιν».  Δηλαδή από τ’ αστέρια αναζητούσε να μάθει τα παρόντα και τα μέλλοντα που θα συμβούν εις τους ανθρώπους.

  Ο Τζέτζης [1.100μ.Χ. – 1.180μ.Χ.] αναφέρει αστρολογικά στοιχεία εις το βιβλίο του «Έργα», όπως : «Ζευς Υδροχόον περιπολεύοντος μη πλεύσεις», δηλαδή όταν ο Ζευς είναι εις τον Υδροχόο να αποφεύγονται τα ταξίδια με πλοία. Επίσης : «του αυτού Ζηνός εν Ιχθύσιν όντος, καλόν γάμους ποιείν, και τα λοιπά ομοίως», δηλαδή όταν ο Ζευς διατρέχει το ζώδιο των Ιχθύων ενδείκνυται η τέλεση γάμων και πολλά ακόμη. 

   Επίσης αναφέρεται και εις τα αστρολογικά των Ορφικών, «Αποσπάσματα» εις το 41, XL όπου λέγουν : «Πρώτα μεν κατά την πρώτη ημέρα φαίνεται ο Άρης, η δε Σελήνη ανατείλει εις τον Άρη. Να απέχεις δε από τας εργασίας, διότι η φύσις, αφού διανύει η σελήνη το δρόμο της, φανερώνει την δίκερων [την έχουσα δυο κέρατα].

 

Νόμισμα το οποίο φέρει περιμετρικά τον ζωδιακό κύκλο.

 Κατά την Τρίτη ημέρα η σελήνη είναι μακρά από τον ήλιο, εις όλους τους ανθρώπους γίνεται αιτία να αποκτήσουν δύναμιν, δια να φυτεύουν.

  Κατά την Τετάρτη ημέρα «τεντώνει λαμπάδα με πολύ φως».

  Ο Τζέτζης σ. 175a αναφέρει : Ο Ορφέας εις την πραγματεία του «Περί γεωργίας» δεν λέγει απλώς ότι η οποιαδήποτε ημέρα της σελήνης είναι ωφέλιμος ή ανωφελής αλλ’ όταν κατά τούτον ακριβώς τον τρόπον σχηματισθεί να τρέχει μαζί με τα ζώδια και τα άστρα.

  Ο Ορφέας μας αναφέρει ο Τζέτζης λέγει ότι : εάν την 17^η ημέρα αφεθεί εις την απερισκεψία, και δια τούτο το λόγο είναι κατάλληλος δια το κόψιμο του δάσους και δια την απογύμνωση του καρπού από τα λέπυρα.

  Ο Ορφέας παροτρύνει τους ανθρώπους να πράττουν τα πάντα κατά τρόπο μαθηματικό, επί παραδείγματι όταν τρέχει η σελήνη γύρω από την παρθένο, να φυτεύουν τα πάντα εκτός από αμπέλια εξ αιτίας του πατρός τις Ικαρίου [ο οποίος είχες εφεύρει το κρασί εις την Αττική] για να μην θυμάται το οικτρό θάνατο του.

  Εις τους Ορφικούς ύμνους γίνονται ιδιαίτερες αναφορές σε επτά αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και διατυπώνονται με σαφήνεια ότι οι «αστέρες ορίζουν το πεπρωμένο, ρυθμίζοντας την μοίρα των ανθρώπων».

  Ο Λουκιανός [έζησε την εποχή των Αντωνίνων και του Κομμόδου] εις το έργο του «Περί Αστρολογίας» αναφέρει ότι ούτε από τους Αιθίοπες, ούτε από τους Αιγυπτίους άκουσαν τίποτε για την Αστρολογία οι Έλληνες γιατί αυτήν την είχε διδάξει ο Ορφέας, ο υιός του Οιάγρου και της Καλλιόπης.

  Αυτό φυσικά φαίνεται και εις τα «Ορφικά» όπου καλλιεργούσαν την Αστρολογία, όπου και αναφέρει το εξής : εμοιρίδιοι πάσης μοίρης σημάντορες όντες θνητών ανθρώπων θείην διέποντες αταρπόν [7,67], όπου η ερμηνεία που έχει είναι :

  ότι τα αστέρια ορίζουν το πεπρωμένο, σημαίνοντας το πεπρωμένο, δηλαδή την μοίρα των ανθρώπων.

[«Τα Ορφικά» του Κ. Χασάπη – εκδόσεις Εγκυκλοπαιδείας του Ηλίου, σελίδα 65].

  Ο Τζέτζης εις το έργο του «Χιλιάδες» εις το 12,50 αποδέχεται ότι ο Ορφέας υπήρξε αστρολόγος αλλά και εις τα Ορφικά αποσπάσματα του εις το [37]XXXVII αναφέρει τις «εφημερίδες» του, όπου εφημερίδα είναι ο αστρολογικός χάρτης].

  Ο Ορφέας εις τα «Ορφικά» του αναφέρει εκτός των ζωδίων [ο πρώτος που αναφέρεται σε αυτούς, οι οποίοι υπάρχουν όπως είναι ακόμη και σήμερα], ακόμη και ονομασίες αστερισμών όπου με την ίδια ονομασία υπάρχουν μέχρι σήμερα, όπως Κριός, Ταύρος, Σκορπιός, Λέων, Λέων, Υδροχόος και Ωρίων, πολύ προγενέστερα των Αιγυπτίων.

  Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Κλαύδιος Πτολεμαίος [125μ.Χ.- 161μ.Χ.] εις το έργο του τα «Αρμονικά βιβλία» και το «Σύστημα του κόσμου» αναφέρει ότι οι κάποιες από τις νύμφες είναι αυτές που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν το έργο των μοιρών εις τους ανθρώπους και να βαδίσουν σύμφωνα με το «πεπρωμένο» τους που έχει αποτυπωθεί εις τον ουρανό κατά την ώρα της γεννήσεως των. Ίσως και γι’αυτό ο Ιπποκράτης εις το έργο του «Περί όρων και ωρών» λέγει αλοίμονο εις τον ιατρό που δεν θα  λάβει υπ’ όψη του την ημέρα και τον τόπο γεννήσεως του ασθενούς του, διότι δια εμέ δεν είναι ιατρός. Την ιδία άποψη αναφέρει εις την «Τετράβιβλο» ο Πτολεμαίος αναφέροντας μάλιστα ότι και οι Αιγύπτιοι συνδιάζουν πλήρως την ιατρική και την αστρολογική πρόγνωση.

    Ο Μανίλιος κάποιος στωϊκός φιλόσοφος περιγράφει την αστρολογία «ως δώρο του θεού Ερμού» εις το έργο του «Αστρονομικά».

  Ο Παράκελσος [1493-1541] και ο Γαληνός Κλαύδιος ο ιατρός, επίστευαν εις την αστρολογία και υπάρχουν αναφορές που δίνουν ποια στοιχεία είχαν ώστε να έχουν τέτοια πίστη για την άμεση σχέση της Χημείας και Αστρολογίας όπου έλεγαν ότι καλό θα ήτο για έναν ασθενή, να μην εμπιστεύεται ιατρό που δε γνωρίζει αστρολογία.

  Ο μέγας φυσικός και ιατρός Δημόκριτος ο Αβδηρίτης ή Γελασίνος είχε διαπιστώσει ότι : «υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ άστρων και της ανθρωπίνου υγείας».

  Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης [έζησε την εποχή του Καίσαρος Αυγούστου] εις το Δ 27,45 αναφέρει πως ο Άτλας, που ήτο Αιθίοψ, δίδαξε τον Ηρακλή την γνώση της Αστρολογίας.

  Ο Διοκλής ο Καρύστιος, [έζησε εις τις αρχές της 4^ης π.Χ. εκατονταετηρίδος] ο ιατρός ο καλούμενος «νεώτερος Ιπποκράτης»όπου εις το έργο του «Η φυσιογνωμική» το οποίο ήτο προγνωστική ιατρική αναφέρει ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη εις την ιατρική οι κινήσεις της Σελήνης : «από φωτισμού και δρομήματος της Σελήνης τας προγνώσεις των νόμων ποιούμενος». 

  Ο Ιπποκράτης ο Κώος ο ιατρός [420-330π.Χ.] εις το έργο του «Περί ωρών και τόπων» αναφέρει : αν τις ιατρός νομίζει πως τα θέματα αυτά αφορούν μόνο την μετεωρολογία, θα αλλάξει γνώμη όταν διαπιστώσει ότι η γνώση της επιδράσεως των άστρων συμβάλλει, κατά το μέγιστο, εις την υγεία των ανθρώπων».

  Ο Γαληνός Κλαύδιος (129μ.Χ. – 201μ.Χ.) αναφέρει : ότι η αστρολογία είναι ο σοβαρότερος παράγοντας εις τις δραστηριότητες των ανθρώπων.

  Ο Πλάτωνας [429-348π.Χ.] εις τον έργο του «Κρατύλος» βεβαιώνει ότι ο Ήλιος, οι πλανήτες και τα αστέρια αποτελούν τους αρχαιότατους ελληνικούς θεούς. Εις δε το έργο του «Επινομίδα» αναφέρει ότι ο Ουρανός είναι «δάσκαλος της σοφίας», όπως και εις το έργο του «Φαίδρος» όπου συνδέει τους 12 θεούς με τα 12 ζώδια και δέχεται ότι εις τα νεογέννητα ασκείται αστρική επιρροή η οποία ασκείται από τους 12 θεούς.

Μαρμάρινο ανάγλυφο του 2ου αιώνος π.Χ, το οποίο αναπαριστά τον Ορφέα ο οποίος περιβάλλεται από τον ζωδιακό κύκλο και το οποίο ευρίσκεται εις την Μόδενα (Modenna) της Ιταλίας.	Ευρισκόμενο εις την Τροία, είναι ο επωνομαζόμενος «ζωδιακός του Ηρακλέους», ο οποίος περιβάλει τα όπλα του Ηρακλέους με αρχαίο ζωδιακό.

  Επίσης του ίδίου εις το έργο του «Τίμαιος» εις το 40^α λέγει ότι : τις θεούς αστέρες ο δημιουργός μας έφτιαξε κυρίως από φωτιά, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο λαμπροί και όμορφοι και όπως έδωσε σφαιρικό σχήμα για να μοιάζουν με το σύμπαν.

  Τίμαιος [40a] πτηνὸν καὶ ἀεροπόρον, Τρίτη δὲ ἔνυδρον εἶδος, πεζὸν δὲ καὶ χερσαῖον τέταρτον. Τοῦ μὲν οὖν θείου τὴν πλείστην ἰδέαν ἐκ πυρὸς ἀπηργάζετο, ὅπως ὅτι λαμπρότατον ἰδεῖν τε κάλλιστον εἴη, τῷ δὲ παντὶ προσεικάζων εὔκυκλον ἐποίει, τίθησίν τε εἰς τὴν τοῦ κρατίστου φρόνησιν ἐκείνῳ συνεπόμενον, νείμας περὶ πάντα κύκλῳ τὸν οὐρανόν, κόσμον ἀληθινὸν αὐτῷ πεποικιλμένον εἶναι καθ᾽ ὅλον. Κινήσεις δὲ δύο τῆψεν ἑκάστῳ, τὴν μὲν ἐν ταὐτῷ κατὰ ταὐτά, περὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ.

  Ο δε Πλούταρχος, [γεννηθείς την 1^η μ.Χ. εκατ. και αποθανών 70 ετών] μέγας αρχιερέας και γνώστης των Δελφικών μυστηρίων αναφέρει εις το έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» εις το 378 α : «Δεν υποστηρίζουμε ότι υπάρχουν άλλοι θεοί σ’  άλλους λαούς και διαφορετικοί σ’ εμάς, ούτε βάρβαροι ούτε Έλληνες θεοί, ούτε νότιοι ούτε βόρειοι. Αλλ’ όπως ο ήλιος και η σελήνη, ο ουρανός και η γη και η θάλασσα είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ονομάζονται αλλιώς από άλλους, έτσι όπως είναι ο Λόγος που διευθύνει το Σύμπαν και μια η Πρόνοια, η οποία το κυβερνά. 

  Ο Φώκος, Σάμιος αστρολόγος, ο οποίος άκμασε τον 6^ον π.Χ. αιώνα. Αναφέρεται από τον Διογένη τον Λαέρτιο ως ο συγγραφέας σπουδαίου έργου, «Περί ναυτικής και αστρολογίας». Πολλοί μιλούν για το έργο αυτό, από την σπουδαιότητά του, κάποιοι το αποδίδουν εις τον Θαλή τον Μιλήσιο.

  Επίσης ο Πυθαγόρας ήτο μυημένος, κάποιοι λέγουν ότι την γνώση την είχε πάρει από τους Βαβυλωνίους. Ο Πυθαγόρας επισκέφτηκε για ένα διάστημα την Βαβυλώνα όπου και παρέμεινε για να μυηθεί από τους εκεί σοφούς. Όμως ο Πυθαγόρας πριν επισκεφθεί την Βαβυλώνα είχε ήδη πάρει τέτοιες γνώσεις από τον Επιμενίδη εις την Κρήτη και τον Φερεκύδη τον Συριανό εις την Δήλο. Κατόπιν επισκέφθηκε την Αρχαία Αίγυπτο και την Βαβυλώνα για να διασταυρώσει αυτές τις γνώσεις με τους εκεί σοφούς. Εξάλλου το ιερατείο της Βαβυλώνος δεν θα κοινοποιούσε ποτέ τις απόκρυφες αυτές γνώσεις σε κάποιον επισκέπτη ο οποίος δεν ήτο ήδη μυημένος εις τα μυστήρια τους.

  Ο Πυθαγόρας, ο οποίος έζησε από το 580 έως το 490 π.Χ., ήτο μύστης του Ορφισμού, γνώστης του ηλιοκεντρικού συστήματος, εις την περίφημη σχολή του Κρότωνος της Κάτω Ιταλίας δίδασκε ένα γνωστικό και συνάμα ηθικό σύστημα το οποίο συνένωνε την Αστρονομία με την Μουσική και την Γεωμετρία, με βάση την Αριθμοσοφία και όλα αυτά με την Αστρολογία.

  Ο Κλεόστρατος από την Τένεδο, [άγνωστο πότε έζησε] ποιητής και αστρολόγος ο οποίος έζησε περί το 500 π.χ. καθιέρωσε τα 12 ζώδια με τα ονόματα που έχουν σήμερα. Ο οποίος θεωρείται ότι έγραψε «Περί ζωδιακών αστερισμών», «Περί ανατολής και δύσεως αστέρων και αστερισμών» και ότι επινόησε την «οκταετηρίδα.»

   Ο Εμπεδοκλής ο Μέτωνος ( 495-435 π.Χ) μαθητής των Πυθαγορείων εισήγαγε την θεωρία εις τα τέσσερα «ριζώματα» ( Πυρ, Γη, Αηρ, Ύδωρ) τα οποία σε διαφορετικές αναλογίες συνιστούν κάθε ον. Αυτά είναι τα τέσσερα συμπαντικά στοιχεία που αναφέρονται εις την αστρολογική θεωρία.

  Ο Φερεκύδης [άκμασε τον 6^ο αιώνα π.Χ. σύγχρονως του Θαλού και του Αναξιμάνδρου] εις τα έργα του «Περί των επτά τμημάτων του μεγάλου όλου» αλλά και ο «Πεντέμυχος».

  Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος [610-547π.Χ.] ο φιλόσοφος εις τα έργα του «Περί απλανών», «Σφαίρα», «Γης Περίοδος» κ.α. που πρώτος λέγεται ότι υπολόγισε την λόξωση της Εκλειπτικής και κατέστρωσε τον πρώτο χάρτη ουράνιου σφαίρας με ζωδιακά στοιχεία.

  Ο Οινοπίδης ο Χίος, [σύγχρονος του Αναξαγόρου] ο οποίος έκαμε τους υπολογισμούς επάνω εις την λόξωση της Εκλειπτικής της γης κ.α.

  Επίσης υπήρχαν και αστρολόγοι γυναίκες από τις οποίες οι σπουδαιότερες ήσαν :

η Αγλαονίκη η Ηγήτορος ή Αγανίκη η οποία έζησε τον 5^ον αιώνα π.Χ. και την οποία αναφέρει ο Πλούταρχος, ως Αγανίκη. Ήτο μια αρχαία Ελληνίδα αστρονόμος, η πρώτη χρονολογικά γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας Ελλάδος γεννημένη εις την περιοχή της Θεσσαλίας. Αναφέρεται πιο συγκεκριμένα ως Αγλαονίκη η Ηγήτορος επειδή ήτο θυγατέρα του ηγέτου («Ηγήτορου» ή «ταγού») των Θεσσαλών. Δεν είναι γνωστό τίποτα από την ζωή της Αγλαονίκης. Ωστόσο αναφέρεται ότι ήτο διάσημη για την ικανότητά της να προβλέπει τις εκλείψεις Ηλίου με ακρίβεια ώρας, κάτι παρόμοιο δηλαδή με τον περίπου σύγχρονό της Θαλή, πράγμα που προδίνει μια παραπέρα γνώση εις την Μαθηματική Αστρονομία σε σχέση με τους Βαβυλώνιους αστρονόμους. Η ίδια, κατά την παράδοση, ισχυρίζετο ότι «κατέβαζε από τον ουρανό την Σελήνη» [αυτό που ανέφεραν αργότερα για τις μάγισσες, όπου έλεγον ότι μια καλή μάγισσα μπορεί να κατεβάσει το φεγγάρι], μία φράση που σχετίζεται με την πρόβλεψη των εκλείψεων της Σελήνης, όμως με ακρίβεια ώρας. Σχετικό σχόλιο υπάρχει εις τον Απολλόδωρο τον Ρόδιον εις το  Δ΄59 όπου αναφέρει ότι ήτο μάντισσα και φημισμένη αστρολόγος.

  Ο κρατήρας Αγλαονίκη εις το νότιο ημισφαίριο της Αφροδίτης [πλανήτου], που έχει διάμετρο 64 εκατοστά, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή της αρχαίας αυτής αστρονόμου – αστρολόγου – μάντισσας.  

  Ο Σενέκας, ο οποίος ασχολήθηκε με την αστρολογία, εξέφρασε την άποψη ότι «όποτε όλα τα άστρα ευρίσκονται σε σύνοδο εις το ζώδιο του Καρκίνου μεταξύ 52^ο και 56^ο μοίρας συμβαίνει μια παγκόσμια πυρκαγιά, όταν δε η σύνοδος αυτή συμβαίνει εις το ζώδιο του Αιγόκερω, θα συμβεί και ο επόμενος κατακλυσμός».

  Τέλος οι αστρονομικές γνώσεις και μεγάλο μέρος της μυστικής σοφίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, κυρίως οι μυητικές διδαχές περί ψυχής, εικονίζονται συμβολικά εις τον Θόλο της Επιδαύρου, όπως έφερε εις το φως η ερευνήτρια Αλτάνη εις το βιβλίο της «Θόλου Αποκάλυψις».

  Την φιλοσοφική βάση της αστρολογίας οφείλουμε εις τον Πλωτίνο ο οποίος ήτο γεννημένος το 205 μ.Χ. εις την Νικόπολη της Αιγύπτου. Ο Πλωτίνος υπήρξε δημιουργός του τόσο σημαντικού νεοπλατωνικού ρεύματος και ιδανικός ερμηνευτής των έργων του Πλάτωνος.

  Ο Πλωτίνος [204μ.Χ.-269 ή 270μ.Χ.] καυτηρίασε την μοιρολατρική στάση των αστρολόγων της εποχής του και υποστήριξε ότι : Υπάρχει μια συνιστώσα της ψυχής του ανθρώπου η οποία συνδέεται με έναν κόσμο ανεξάρτητο από τις εγκόσμιες ανάγκες και τα πάθη. Ελευθερία υπάρχει  όταν ο κάθε άνθρωπος συντονιστεί με τον ανώτερο αυτό κόσμο. Αν ο συντονισμός όμως δεν επιτυγχάνεται, οι αστρολογικοί παράγοντες προκαλούν την επικράτηση του αρνητικού δυναμικού από το παρελθόν της ψυχής.

  Οι πολυάριθμοι αστρολόγοι της εποχής του, την εποχή της παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βεβαίως δεν δέχτηκαν τις όχι δημοφιλείς αυτές ιδέες του Πλωτίνου και συνέχισαν να πωλούν τις προβλέψεις τους κατά τρόπο που συντηρούσε την μοιρολατρική ανεύθυνη νοοτροπία του λαού.

  Οι «πατέρες της εκκλησίας» του ανερχόμενου τότε Χριστιανισμού «κατασκεύασαν» εύκολα επιχειρήματα εναντίον της μοιρολατρικής αστρολογικής πρακτικής, και καταδίκασαν γενικά την αστρολογία ως δήθεν αρνούμενη «το αυτεξούσιον της συνειδήσεως του ανθρώπου», δηλαδή την ηθική του ευθύνη.

  Σε κάθε πολιτισμό εις τον οποίο υπάρχει ανεπτυγμένη Αστρολογία αυτή λειτουργεί σε δύο επίπεδα : σε ένα χαμηλό επίπεδο με στόχους αποκλειστικά εξωστρεφείς και σε ένα υψηλό επίπεδο με κυρίως εσωστρεφείς στόχους.

  Του υψηλού επιπέδου η Αστρολογία είναι γνωστή μόνο σε ολιγάριθμους ανθρώπους οι οποίοι είναι μυημένοι σε γνώσεις τους τα υπερφυσικά. Ως προς αυτό ο πολιτισμός των αρχαίων ελλήνων ήτο επί αιώνες η μία και μόνη εξαίρεση : Όπου είχε μία υψηλού επιπέδου Αστρολογία δίχως να συνυπάρχει όμως υποβαθμισμένη αστρολογική θεωρία και πρακτική η οποία να απευθύνεται εις την πλειοψηφία των ανθρώπων. Μια τέτοια υποβαθμισμένη Αστρολογία εμφανίστηκε μόνο όταν άρχισε η παρακμή των κλασσικών αρχαιοελληνικών αξιών μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

[απόσπασμα από το άρθρο της Έμυς Καπούλας, αναρτημένο την 17^η Απριλίου του 2007 εις την ιστοσελίδα : http://www.etelescope.gr/gr/cat10/art10_070417.htm, οι ιστορικές πληροφορίες είναι από το βιβλίο του Καθηγητού Γ. Συμεώνογλου «Η Άλλη Αστρολογία» τόμος Α΄ εκδόσεις «Έσοπτρον» - Diploma, Academy of Astropsychology, (AAP) prof. Glenn Perry Phd και Certificate of Medical Astrology by Earth Medicine Ways, Prof. Marcia Starck]

Τέλος 1^ου μέρους

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπότιτλος : «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθές» μέρος 2^ο κυκλοφορεί εντός της ανοίξεως του 2019. Ηρωολόγιον Αγιολόγιον υπότιτλος το διάβα των Ηρώων εις τον Χριστιανισμό [μέρος 1^ο] εκδόσεις Γεωργιάδη 1998.