Οι ζωδιακοί κύκλοι και αστερισμοί κατά την ελληνική μυθολογία

Οι ζωδιακοί κύκλοι και αστερισμοί κατά την ελληνική μυθολογία     

Ελληνική μυθολογία, προκατακλυσμιαία ιστορία

  Οι πρόγονοί μας ξεχώρισαν δώδεκα δυνάμεις επιρροής αντίστοιχες των Ολυμπίων θέων, η καθεμία των οποίων έχει διαφορετική ιδιομορφία και χροιά.

Τα ονόματα τους ήσαν :

Η Εστία, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Αιγόκερως

Η Ήρα, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Υδροχόος

Ο Ποσειδώνας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε οι Ιχθείς

Η Αθηνά, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Κριός

Η Αφροδίτη, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Ταύρος

Ο Ερμής, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Δίδυμος

Ο Δίας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Καρκίνος

Ο Απόλλωνας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Λέοντας

Η Δήμητρα, η οποία μεταγενέστερα έγινε η Παρθένος

Ο Ήφαιστος, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Ζυγός 

Ο Άρης, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Σκορπιός 

Η Άρτεμης, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Τοξότης

  Φυσικά, η δεύτερη ονομασία του αστερισμού δείχνει παράλληλα και την θέση της πρώτης ονομασίας του εις τον ουράνιο θόλο την εποχή που γεννήθηκε, αλλά και το διάστημα της μεγάλης εορτής του.

Αντίστοιχα γεγονότα υπάρχουν και εις την αρχαία ελληνική παγανιστική θρησκεία, με τον αριθμό 12.

Θα αναφέρω την αστρονομική - αστρολογική έννοια που δείχνει την αντιστοιχία του ήλιου με τους ζωδιακούς οίκους και αστερισμούς σε σχέση με Θεούς, βασιλιάδες, ιερείς και ήρωες της ελληνικής μυθολογίας με τα κατορθώματα των. Και φυσικά τον αριθμό 12.

Οι Θεοί : 12 ήσαν οι Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο τέκνα του Ουρανού και της Γαίας.

Έξι αγόρια: Ωκεανός, Κάος, Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος και

Έξι κορίτσια : Θυία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Τηθύς, Φοίβη.

Χρειάσθηκε 12 ημέρες η Λητώ ώστε να φτάσει εις την Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

Σε 12 μέρες μετά την επιστροφή του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, υιό του Πριάμου, εις τα χέρια του Αχιλλέως, όπου ήτο γραφτό να τον στείλει εις τον Άδη.

Οι Θεοί του Ολύμπου ή Ουρανιώνες ήσαν 12

Βασιλείς : 12 ήσαν οι υιοί του Ιπποκόοντος, του σφετεριστού του βασιλικού θρόνου της  Σπάρτης.

Οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου εις το νησί των Φαιάκων ήσαν 12.

Οι Ιερείς : 12 «βόδια» θα θυσίαζε εις την θεά Αθηνά αν εστρέφετο εναντίον του Διομήδου και συμπονούσε την πόλη των Τρώων, τους συζύγους τους και τα μωρά παιδιά τους. Η Θεανώ, η θυγατέρα του Κισσέως και σύζυγος του Αντήνορου, ιέρεια της Αθηνάς εις την Τροία.

Οι Ήρωες : 12 Τρώες θυσίασε προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, ο Αχιλλέας

                με 12 πλοία επήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας.

                     12 δοκιμασίες επέρασε φθάνοντας εις την Ιθάκη μέχρι που έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες εις το παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου.

Τους 12 πέλεκες εις το αγώνισμα του τόξου ετοιμάζονται εις την σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος απ’ την οπή και των 12 πελέκων που ήσαν στημένοι εις την σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.

Ο Οδυσσέας επέρασε 12 περιπέτειες τις οποίες έπρεπε να ξεπεράσει προτού φθάσει εις την πατρίδα του την Ιθάκη.

1^η) Εις την χώρα των Λωτοφάγων, 2^η) Εις την χώρα των Κυκλώπων, 3^η) Εις το νησί του Αιόλου, 4^η) Εις την γη των Λαιστρυγόνων, 5^η) Εις το νησί της μάγισσας Κίρκης, 6^η) Εις τη χώρα των Κιμμερίων, 7^η) Εις το νησί των Σειρήνων, 8^η) Εις την Σκύλα και την Χάρυβδη, 9^η) Εις το νησί του Ήλιου, 10^η) Εις το νησί της Νύμφης Καλυψώς, 11^η) Εις την χώρα των Λωτοφάγων και 12^η) Εις την χώρα των Κικόνων.

Ο Ηρακλής μέχρι να εξαγνισθεί για το κακό που είχε κάνει εις την οικογένειά του, όπου είχε «τρελλαθεί» και τους σκότωσε, πέρασε 12 δοκιμασίες ή τα γνωστά ως κατορθώματα. 

1)Το λιοντάρι της Νεμέας, 2) Η Λερναία Ύδρα, 3) Η Κερυνίτης Έλαφος, 4) Ο Ερυμάνθειος Κάπρος, 5) Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες, 6) Οι Σταύλοι του Αυγεία, 7) Τα άλογα του Διομήδου, 8) Ο Ταύρος της Κρήτης, 9) Η Ζώνη της Ιππολύτης, 10) Τα βόδια του Γηρυόνου, 11) Τα μήλα των Εσπερίδων και 12) Ο Κέρβερος του Άδου.

Ο Βελλεροφόντης από την γέννησή του μέχρι το πέρασμά του εις τον Άδη μεσολάβησαν 12 γεγονότα.

1^ον) Γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα ως ο άνθρωπος-ψάρι [πατέρας του ήτο ο Ποσειδώνας κατά την κυριότερη εκδοχή], 2^ον) Ο θάνατος του αδελφού του Βέλλερου από κριό, με τον κριό να ξεψυχά αμέσως μετά τον θάνατο του Βέλλερου, 3^ον) Η άρνηση του ήρωος εις το πάθος της Σθενόβοιας σύζυγου του βασιλέως Προίτου, 4^ο) Ο Ιοβάτης στέλνει τον ήρωα να σκοτώσει την Χίμαιρα, 5^ο) Το δάμασμα του Πήγασου, 6^ο) Ο θάνατος της Χίμαιρας, 7^ο) Η αποκάλυψη της πλεκτάνης από τη Χρυσαύγεια, 8^ο) Η μάχη του με τους Σολύμους, 9^ο) Η μάχη του με τις Αμαζόνες, 10^ο) Η μάχη του με το στρατό του Ιοβάτου και ο γάμος του με τη Χρυσαύγεια, 11^ο) Η πτώση του από τον Πήγασο και 12^ο) Το πέρασμά του εις το βασίλειο του Άδου.

Εις την ελληνική θρησκεία υπάρχει ο Θησέας που σκοτώνει τον Ταύρο, έχουμε τον Μίθρα [προχριστιανικός θεός], οποίος σκοτώνει τον ταύρο κατά τον ίδιο συμβολισμό.

Δηλαδή το τέλος τις εποχής του Ταύρου και η αρχή της περιόδου του Κριού. Δηλαδή το 2150π.Χ. έως 0.

 Ο Θησέας ο πρώτος άθλος που κάμει είναι αυτός που σκοτώνει ένα ταύρο, όπου αυτό ίσως σημαίνει το τέλος της περιόδου του Ταύρου και την αρχή της περιόδου του Κριού, δηλαδή 4.300-2150π.Χ.

Ο Ηρακλής – ο Ηρακλής αφ’ ενός δεικνύει την περίοδος όπου έζησε με το σκοτωμό του λέοντος της Νεμέας, δηλαδή δηλώνει το τέλος της περιόδου του Λέοντος και την αρχή της περιόδου του Καρκίνου δηλαδή 8.600π.Χ. με 6.450π.Χ.

  Ο Περσέας – Ο ψαράς Δίκτυς σώζει τον Περσέα ανακαλύπτοντάς τον εντός μίας κιβωτού εις την θάλασσα, αυτό δηλώνει την αρχή της περιόδου των Ιχθύων αφού η θάλασσα τον έφερε ζωντανό, δηλαδή η ζωδιακή περίοδος 27.350π.Χ – 25.800π.Χ.

Ο Βελλεροφόντης γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα ως άνθρωπος-ψάρι, αυτό δείχνει και την περίοδο που έζησε, αφού ήτο άνθρωπος – ψάρι, αυτόματα πάμε εις το ζώδιο που είναι μισό ζώο μισό ψάρι, δηλαδή την περίοδο του Αιγόκερω, δηλαδή 23.650-21.500π.Χ. Αν η γέννηση του ως άνθρωπος – ψάρι δείχνει την προέλευση του πατρός του, τότε ο χρόνος που έζησε ίσως να φαίνεται από τον θάνατο του αδελφού του Βέλλερου από κριό, με τον κριό να ξεψυχά αμέσως μετά τον θάνατο του Βέλλερου. Αυτό να δείχνει το τέλος της εποχής του Κριού και την αρχή της εποχής των Ιχθύων, δηλαδή 27.350-25.800π.Χ.

Εδώ μπορούμε να δούμε και τις περιόδους που κυριάρχησαν οι πόλεις – κράτη όταν εις τον ουράνιο θόλο κυριαρχούσε το ζώδιο που ανήκαν με το αντίστοιχο σύμβολό τους [τις χρονολογικές περιόδους αναζητήστε εις το ανωτέρω κατάλογο, όπου αναφέρονται οι ήρωες].

  Ο Κριός αντιστοιχεί η Κεφαλλονιά. Γνωστή από τα ομηρικά χρόνια, πιθανή πατρίδα και βασίλειο του Οδυσσέως (μετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του αρχαιολόγου Κολώνα όπου λέγει ότι αφ’ ενός ανακάλυψε το ανακτορο με δακτυλίδι του Οδυσσέως, αλλά και του ότι η Κεφαλλονιά μετά της Ιθάκης και της Ζακύνθου ήσαν κάποτε συνδεδεμένες, ένα νησί) σημαντικό πελασγικο – μυκηναϊκό κέντρο. Η πόλη Κράνη διατηρεί μαρτυρίες και μεταγενεστέρων εποχών, κατά τις οποίες έχουν ευρεθεί νομίσματα τα οποία φέρουν ως σύμβολο τον Κριό.

  Ο Ταύρος σχετίζεται με την (αρχαία Ηλεία), εις τα μέρη της οποίας εντοπίζεται ταυροκεντρική λατρεία της Ήρας. Ιδιαίτερα εις την Ήλιδα και την Κυλλήνη, πολλές παραδόσεις μνημονεύουν έντονη και καθοριστική παρουσία των Κρητών. Η Βοώτιδα Ήρα εκπροσωπεί την αρχαιότερη διατηρημένη λατρεία εις την Ολυμπία, πολύ αρχαιότερη του Διός. Πολλά νομίσματα της Ηλείας των κλασσικών χρόνων φέρουν σαν σύμβολο την κεφαλή της Ήρας, διατηρώντας την αρχαία παράδοση. Πρέπει να τονισθεί ότι τα τρία μεγάλα ιερά της Ήρας τα οποία ευρίσκονται εις την Ολυμπία, εις το Άργος και την Σάμο, τα περίφημα Ηραία, έχουν ιδρυθεί όλα την εποχή του Ταύρου δηλαδή μεταξύ του 4.000- 2.000 π.Χ. και όλα είναι εις τον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο.

  Οι Δίδυμοι χαρακτηρίζονται η Σπάρτη όπου προσωποποιούνται οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης, υιοί του βασιλέως της Λακεδαιμονίας Τυνδάρεως.

Προηγουμένως υπήρχαν οι Δίδυμοι υιοί του Διός, ο Καλαυρός και ο Ταίναρος, εις την ιδία περιοχή. 

Οι Διόσκουροι εμφανίζονται εις πολλά νομίσματα της Σπάρτης των κλασσικών χρόνων. Η διπλή βασιλεία, είναι κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής Σπάρτης, αναγνωρίζεται εις τον Τάραντα και εις την Ρώμη, παράλληλα με την «διδυμική ιδεολογία». Η αποστολή των διδύμων Λακεδαιμονίων να απελευθερώσουν την αδελφή τους Ελένη από την Αθήνα, έχει ιδιαίτερη σχέση με την αντιπαράθεση και αντιπαλότητα των δυο ζωδιακών αστερισμών, των Διδύμων και της Παρθένου που αντιστοιχεί εις την Αθήνα.

Δίδυμοι ήσαν οι Άρτεμις και ο Απόλλων όπου ελατρεύοντο εις τις κάτωθι πόλεις.

Οι πόλεις των Δελφών, του Ορχομενού, της Κίρρας, του Διστόμου και του υπολοίπων είναι ακριβώς όπως ο αστερισμός των Διδύμων  το 16.000 προ Χριστού όταν τότε ευρίσκετο ακριβώς επάνω από την Ελλάδα και την περιοχή των Δελφών, με απόλυτο ακρίβεια. Δηλαδή οι όλοι οι ορατοί αστέρες δια γυμνού οφθαλμού των Διδύμων έχουν το αντίγραφό τους επάνω σε Φωκίδα, Βοιωτία !

Ο Καρκίνος χαρτηρίζει την νήσο των Κυθήρων, το Γύθειο καθώς και δυο πόλεις οι οποίες ευρίσκονται εις τα παράλια του Λακωνικού κόλπου, την Έκιο και τις Άκριες. Το ζώδιο αυτό σχετίζεται με την Σελήνη, με την οποίαν ταυτίζεται η Αφροδίτη των Κυθήρων. Αυτή εμφανίζει έντονα σεληνοκεντρικά χαρακτηριστικά, όπως άλλωστε η Ίσιδα. Για τους Πυθαγόρειους η Ελένη ταυτίζετο με την Σελήνη. Άλλωστε ο τόπος επιβιβάσεώς της, το Γύθειο, σχετίζεται άμεσα με το ζωδιακό του Καρκίνου.

Ο Λέων ως ηλιακό σύμβολο, χαρακτηρίζει την Αργολίδα και την Ερμιόνη. Ο άξονας Λέοντος – Υδροχόου διαμορφώνει το πλαίσιο του αστρολογικού χάρτου της αρχαίας Ελλάδος και η καταγωγή του φαίνεται σαφώς κρητο – αιγυπτιακή. Ο άξονας αυτός μεταξύ Δελφών και Ερμιόνης, διέρχεται από την Κόρινθο και η προέκταση του συναντά το όρος Ίδη της Κρήτης και της Αιγύπτου.

Ενώ η Ήρα προστάτευε ολόκληρη την Αργολίδα, εις τα νομίσματα της αποτυπώνεται ο λύκος (λύγξ), σύμβολο φωτός που αργότερα οι χριστιανοί χαρακτήρισαν όργανο του Σατανά. Ο λύκος συχνά προσλαμβάνει χαρακτηριστικό λιονταριού εις την αρχαία Αίγυπτο και την Μεσοποταμία. Γι’ αυτό και σε νομίσματα της Αργολίδος υπάρχουν παραστάσεις κεφαλής λύκου, από την οποίαν εκπορεύονται ακτίνες, δείγμα και αυτό του ηλιακού συμβόλου. Η Κέα περιλαμβάνεται επίσης εις το ζώδιο του λέοντος.

Οι πόλεις του Άργους και της Αρκαδίας είναι ακριβώς όπως ο αστερισμός του Λέοντος το 12.000 προ Χριστού όταν τότε ευρίσκετο ακριβώς επάνω από την Ελλάδα και την Πελοπόννησο, με απόλυτο ακρίβεια. Δηλαδή οι όλοι οι ορατοί αστέρες δια γυμνού οφθαλμού του λέοντος έχουν το αντίγραφό τους επάνω στην Αρκαδία και Αργολίδα !

Η Παρθένος παραπέμπει εις την Αθήνα, την Δήλο και τον Άθωνα. Οι τρεις αυτοί τόποι αντανακλούν την παρθενική τριαδικότητα. Η Άγραυλος, η Έρση και η Πάνδροσος επίσης αντανακλούν παρθενική τριαδικότητα, η οποία αποτυπώνεται και σε νομίσματα των προαναφερθεισών περιοχών. Η τριπλή Άρτεμις και η τριπλή Εκάτη είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, εφ’ όσον η αρτεμιδική ιδεολογία είχε αποπειραθεί, είτε να σχηματίσει μια γέφυρα μεταξύ των αντιπάλων κόσμων του Απόλλωνος και της Αθηνάς, είτε να προβάλλει μια απολλώνια ερμηνεία εις την μυθολόγση της Αθηνάς. Πρέπει εδώ να διευκρινιστεί ότι η τριαδικότητα δεν αποτελεί αποκλειστικότητα της Παρθένου, απλά είναι πολύ εμφανής.

Ο Ζυγός παραπέμπει εις την Θήβα και το ιερό του ζωδίου ευρίσκεται εις το Πτόϊον. Αυτό ευρίσκεται επάνω εις την νοητή γραμμή η οποία συνδέει τους Δελφούς με τις Σάρδεις της Λυδίας. Όσο απέχει το Πτώο, εις τα ανατολικά των Δελφών, τόσο απέχει η Σμύρνη εις τα δυτικά από τις Σάρδεις, όπου και αυτές ευρίσκονται εις την ιδία νοητή γραμμή. Ο Ζυγός είναι στοιχείο της Αφροδιτικής ιδεολογίας. Εις τα δυο μέρη της πλάστιγγος τοποθετούνται, σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, η Μεγάλη και η Μικρή άρκτος.

Ο Ζυγός και ο Ταύρος, τα δυο αρμονικά συντιθέμενα σημεία των οποίων προΐστανται η Αφροδίτη, συνενώνονται εδώ, εις την Θήβα της Βοιωτίας, χάρη εις τον περίφημο γάμο του Κάδμου (Ταύρος) και της Αρμονίας (Ζυγός). Η Αρμονία εις τις επτάπυλες (Επτά πύλες) των Θηβών είναι ότι είναι η Αθηνά, εις την Αθήνα. Πανάρχαια προστάτιδα του ζωδίου του Ζυγού, ήτο η Σφίγγα, η οποία ζούσε εις το ομώνυμο όρος της Βοιωτίας, το αιγυπτιακό σύμβολο ισορροπίας μεταξύ υλικού και άϋλου κόσμου.

Νομίσματα της Χίου απεικονίζουν συχνά την Σφίγγα και αυτό οφείλεται εις τον θηβαϊκό αποικισμό της Χίου, καθώς και από το γεγονός ότι η νοητή γραμμή Δελφών - Πτόιου – Σμύρνης – Σάρδεων περνάει από την Χίο. Αυτή η Σφίγγα εμφανίζεται και σε πολλούς θηβαϊκούς μύθους. 

Ο Σκορπιός εις την αρχαία Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, το σύνηθες σύμβολό του ήτο ο αετός. Η Ερέτρια και η Χαλκίδα, είναι η κατ’ εξοχήν πόλεις του Σκορπιού. Το κύριο σύμβολο της Χαλκίδος ήτο ο αετός ο οποίος κρατά εις τα χέρια του ένα φίδι, όπου το ίδιο σύμβολο απεικονίζεται εις νομίσματα της Ολυμπίας. Αυτό συμβαίνει εις το πλαίσιο της συμπληρωματικότητος των διαμετρικά αντιθέτων ζωδιακών σημείων : Ολυμπία – Ταύρος, Χαλκίδα – Σκορπιός. Η συσχέτιση αετού και σκορπιού είναι γνωστή από τα πολύ παλαιά χρόνια, τόσο εις την Αίγυπτο όσο και την Μεσοποταμία. Σχετίζεται με την αρχική διαίρεση του ζωδιακού κύκλου σε οκτώ και όχι δώδεκα τομείς, όπως σήμερα.

Ο Τοξότης ευρίσκεται εις το Πήλιο, την χώρα των Κενταύρων. Διασώζεται ακόμη και σήμερα πλησίον της κορυφής του Πηλίου, όπου ένα σπήλαιο ονομάζεται Χειρώνειο άντρο και θεωρείται η κατοικία του Κενταύρου Χείρωνος.

  Το ίδιο όνομα των Κενταύρων μαρτυρεί ιδιαίτερες σχέσεις με την απολλώνια ιδεολογία και δεν είναι άσχετο το κοπάδι των βοδιών του Απόλλωνος τα οποία είχε κλέψει ο Ερμής όταν ήτο βρέφος.

  Μέχρι τα χρόνια της ύστερης αρχαιότητος, εις τα νομίσματα της Μαγνησίας απεικονίζεται η μορφή του Κενταύρου να κρατά βουκέντρα (μακρύ ραβδί με σιδερένια μέση, για το κέντρισμα των βοδιών).

Ο Αιγόκερως χαρακτηρίζει τα Τέμπη, άλλο ένα κέντρο ενεργειακό του ελληνικού χώρου το οποίο σχετίζεται άμεσα με τους Δελφούς. Σύμφωνα με την πληροφορία που μας δίνει ο Παυσανίας εις το ΙΧ,30 , η λατρεία και ο συμβολισμός του Απόλλωνος από τα Τέμπη πρώτα διαδόθηκε εις τους Δελφούς. Τα Τέμπη εντάσσονται εις την περιφέρεια του Αιγόκερου, ζωδίου κατ’ εξοχήν του Κρόνειου, εντός του πλαισίου κοινών αστροσυμβολισμών, εις όλους τους αρχαίους πολιτισμούς.

Ο Όλυμπος, η μεταγενέστερη κατοικία των περί τον Δία θεών και ισχυρότατο ενεργειακό πεδίο εις τον ελληνικό χώρο ανήκει και αυτό εις το Κρόνειο περιβάλλον του Αιγόκερω. Εις τον οίκο του Αιγόκερω ανήκουν βέβαια και οι Αιγές (Έδεσσα), όπου τα νομίσματα φέρουν πολύ συχνά παραστάσεις αιγών. Εις τις Αιγές υπήρχε μαντείο το οποίο σχετίζετο με τους Δελφούς.

Ο Υδροχόος αντιπροσωπεύει την ευρύτερη περιοχή της Δωδώνης, της Θεσπρωτίας, της Αχερουσίας και του βορείου τμήματος της Κερκύρας. Πρόκειται για ένα σαφές Κρόνειο σημείο του ζωδιακού και θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το ιερό του Διός εις την Δωδώνη διαδέχθηκε ένα προγενέστερο ιερό του Κρόνου. Επίσης ήτο και το νεκρομαντείο του Αχέροντος, σημαντικό ενεργειακό κέντρο με ευρύτατο δίκτυο υπογείων στοών, το οποίο ανακαλύφθηκε εις την Θεσπρωτία, πλησίον της λίμνης Αρεθούσης.

Οι Ιχθείς είναι απόλυτα συνδεδεμένοι με τον Δία. Φαίνεται να εκπροσωπείται μάλλον από το επίπεδο διακεντρισμό της Δωδώνης, γιατί εις την αρχαία Ελλάδα οι Ιχθείς δεν είχαν ιδιαίτερη παρουσία.  

[το ανωτέρω άρθρο υπάρχει εις το Ημερολόγιο της Σελήνης του έτους 2007-8 εκδόσεις Πατάκη]